చమత్కార పద్యం

సాహితీమిత్రులారా!

దురాశా దుర్దశా చేతి ద్వే భార్యే మే పతివ్రతే

దురాశా పురతోయాతి, దుర్దశా మాం న ముంచతి.

ఒక వ్యక్తి తన మిత్రుడితో దిగులుగా  యిలా అంటున్నాడు. 

మిత్రమా! నాకు యిద్దరు భార్యలోయ్ అని.

అయితే ఇంకేమి యిద్దరి పెళ్లాలతో హాయిగా వుండవచ్చు గదా! అన్నాడు ఆ మిత్రుడు.

వారిద్దరూ పతివ్రతలే.నోయీ. అన్నాడు మొదటివాడు. ఇంకా మంచిది. నిన్నుతప్ప 

మరెవ్వరి గురించీ ఆలోచించరు కదా! అదృష్ట వంతుడివి. మిత్రుడి కితాబు.

ఒకరు ముందు నడుస్తున్నారు. అన్నాడు మొదటివాడు.అంటే 

నీకు కష్టం కలుగకుండా దారిలో ముళ్ళూ అవీ లేకుండా దారి  శుభ్రం చేస్తుందన్నమాట. 

మిత్రుని స్వా౦ తనం.

రెండోభార్య నన్ను వదిలి పెట్టదు. అంటే నీవెంటే ఉంటుందన్నమాట మరీ మంచిదికదా

ఇంతకీ నీ బాధేమిటి?వాళ్లెవరు?వారి పేర్లేమిటి? మిత్రుడడిగాడు.

ఒకామె దురాశ,రెండో భార్య దుర్దశ. దురాశ ఎప్పుడూ నాకన్నా ముందు వెళుతూ వుంటుంది. 

దుర్దశ నన్ను వెన్నంటే 

వుంటూంది. అదీ అతగాడి బాధ. దురాశ ఉన్నవాడిని దుర్దశ వదలదు. అనేదే ఇందులో చమత్కారం. ఆశ మనిషికి 

అవసరమే కానీ దురాశ పనికి రాదు. లభించిన దానితో తృప్తి పడాలి. అంతే కానీ  

యింకా ఎక్కువ కావాలనుకుంటే మిగిలేది దుర్దశే అని చమత్కారంగా చెప్తున్నాడు కవి 

ముఖపుస్తకం నుండి.....