సాహిత్యంలో దోమ

సాహితీమిత్రులారా!

    కుక్కపిల్లా అగ్గిపుల్లా సబ్బుబిళ్ళా హీనంగా చూడకు దేన్నీ! కవితామయమేనోయ్ అన్నీ! అన్నాడు మన మహాకవి శ్రీశ్రీ. అయినా మన కవుల కళ్ళు పడ్డాక జీవుడైనా, దేవుడైనా కిక్కురుమనకుండా వచ్చి ఏ పద్యంలోనో, శ్లోకంలోనో కూర్చోవలసిందే. మనుషులతో పాటు, పశువులు, పక్షులు, చెట్లు చేమలు, కొండలు గుట్టలు కూడా మన కవుల చేత వీరతాళ్ళు వేయించుకున్నాయి. కేవలం కొన్ని రోజుల పాటూ మాత్రమే బ్రతికే అల్పజీవులెన్నో మన కవుల పుణ్యమా అని చిర యశస్సును సంపాదించుకున్నాయి. అటువంటి ఘనతకెక్కిన జీవులలో ప్రధానమైనవి రెండు. మొదటిది నల్లి. రెండవది దోమ. 

    వెనకటికో కవిగారు నల్లి గొప్పతనం గురించి చెబుతూ శివుడద్రిని  శయనించుట - రవిచంద్రులు మింటనుంట - రాజీవాక్షుండవిరళముగ శేషునిపై పవళించుట - నల్లి బాధ పడలేక సుమీ అంటూ నల్లి ప్రయోజకత్వాన్ని పసందైన రీతిలో చెప్పుకొచ్చాడు. శివుడు మంచుకొండపై నివసించడానికి, సూర్యచంద్రులు నేలమీద కాకుండా ఆకాశంలో తిరగడానికి, విష్ణుమూర్తి ఆదిశేషునిపై పడుకోవడానికి గల కారణం బుల్లి జీవైన ఈ నల్లికి భయపడేనట. ఒకప్పుడు అంతటి వైభోగంతో బ్రతికిన నల్లి కాలప్రవాహంలో తన అస్థిత్వాన్నే కోల్పోయే స్థితికి చేరుకుంది. పల్లెటూళ్ళ నులక మంచాలు, సినిమా ధియేటర్లలో పీలికల కుర్చీలు అంతరించిపోవడంతో వాటికి నిలువ నీడ కరువయ్యింది. 

    నల్లి సంగతి అలా ఉంటే.. ఆ నల్లికి వేలు విడిచిన చెల్లిలాంటి దోమ మాత్రం నాగరికతా పరిణామలను, పర్యావరణ మార్పులను తట్టుకుంటూ తమ జాతిని విస్తరింపజేసుకుంటూ సాగిపోతోంది. దాని ప్రఖ్యాతి ఎంత గొప్పది కాకపోతే మనం హస్తిమశకాతరం అంటూ ఏనుగు ప్రక్కన దోమను నుంచోబెట్టి మరీ పోలిక చెబుతాం. ఆ మాట అలా ఉంచితే.. అసలు సమానత్వం చూపించడంలో దోమని మించిన జీవి లేదు. పేదా గొప్పా భేదం లేకుండా ఎవరి చెంప వాళ్ళు వాయించుకునేలా చేయగల సామ్యవాద జీవి మన దోమ. గురించి మన సాక్షీ వ్యాసాల పానుగంటి వారు, హాస్యబ్రహ్మ భమిడిపాటి వారు ఏకరువు పెట్టిన మెచ్చుతునకలను ఈరోజు చెప్పుకుందాం. 

Rajan PTSK గారికి ధన్యవాదాలు