పల్లవము బూని సకియ మేనెల్ల జేసె
సాహితీమిత్రులారా!
ఈ పద్యం గమనించండి.
దీనిలోని చమత్కారమేమో?
పల్లవము బూని సకియ మేనెల్ల జేసి
పద్మగర్భుడు లా - దీసి వా - గుడిచ్చి
మూ - విసర్జించి యప్పుడ ప్పూవుబోడి
డేంద మొనరించె సందేహమందనేల?
ఒక ప్రియుడు తన ప్రేయసి హృదయం ఎలాంటిదో?
ఈ పద్యంలో వాపోతున్నాడు.
ప్రేమ ఎంత మధురం?
ప్రియురాలు అంత కఠినం -
అనే పాటను మీరు వినే ఉంటారు.
అలాంటిదే ఇదీనూ.............
ఇక భావంలోకి వస్తే...........
ఆ బ్రహ్మదేవుడు ఆమె శరీరాన్ని లేతచిగురుటాకులతో చేశాడు
కాకపోతే అంత మృదువుగా ఉంటుందా! అంత సౌకుమార్యంగా ఎలావస్తుంది?
అంతటితో ఊరుకోక పల్లవము లోని ల - తీసేశాడు అపుడు "పవము" అయింది.
తరువాత వ - కు గుడిచ్చి ము - తీసేశాడు
అపుడు ఆమె హృదయం "పవి" అయింది(పవి = వజ్రాయుధం)
అందుకే ఆమె మనసు అంత కఠినమైంది. ఇక సందేహం ఎందుకు?
- అనుకున్నాడట.
ఇది భావం.
ఇలాంటిదే గతంలో ఒక పద్యం తెలుసుకొని ఉన్నాము.
అది మరొకసారి అనుకుందాం.
కిసలయంబున నీ మేను పొసగ జేసి
సరగ కీ - దీసి యా - యూడ్చి సా - గుడిచ్చి
చేసె కాబోలు దాత నీ చిత్త మరయ
కాక కల్గునే? నీ కిట్టి కఠిన బుద్ధి
No comments:
Post a Comment