"నహీతో ఛోడో గాంవ్"
సాహితీమిత్రులారా!
క్రీ.శ. 1324లో నివసించిన అమీర్ ఖుస్రూ పారశీక కవి.
ఒకానొకచోట తను ఢిల్లీపరిసరాల్లో మాట్టాడే భాషలోనే కవిత్వం రాస్తానన్నాడు.
ఒక ఫారసీ పద్యంలో ఈ విధంగా అన్నాడు.
చు మన్ తూతియే హిందమ్, అర్ రాస్త్ పుర్సీ
జెమన్ హిందు యీ పుర్స్, తానగ్జ్ గోయమ్
(వాస్తవంగా నేను భారతీయ శుకమను-
నన్నేదయిన అడుగదలచిన హిందుయీ లో అడుగుడు.
అందు మధురముగా మాటాడ గలను.)
ఇక్కడ హిందుయీ అనగా హందీకి మొదటి పేరు.
ఈ కవి చెప్పిన ఒక పొడుపు పద్యం
బాలా థాజబ్ మన్ కో భాయా
బడా హు వా కుచ్ కామ్ న ఆయా
ఖుస్రూ క హ దియా ఉస్కా నాఁవ్
బూఝై నహీతో ఛోడో గాంవ్
(బాల్యమున అది మనోహరమైనది.
పెఱిగిన పిదప ఎందుకును పనికిరాలేదు
(ఖుస్రూ అన్నాడు) దానిపేరు ఊహించండి
లేదా ఊరు విడిచి పొండు)
సమాధానము - దీపం
మరో పొడుపు పద్యం
ఏక్ థాల్ మోతీసే భరా,
సబ్ కే సర్ పర్ ఔంథా ధరా,
చారోఁ ఓర్ వో థాల్ ఫిరై,
మోతీ ఉన్ సే ఏక్ న గిరై.
(ముత్యములతో నిండిన ఒక పళ్లెరము
అందఱ తలలపైన బోర్లించి ఉన్నది
ఆ పళ్లెరము నాల్గు వైపుల తిరుగుచున్నను
అందుండి ఒక ముత్యమైనను రాలదు.)
సమాధానము - ఆకాశము
No comments:
Post a Comment