మధ్యం విష్ణుపదం కుచౌ శివపదం
సాహితీమిత్రులారా!
ఈ శ్లోకం చూడండి ఒక స్త్రీ వర్ణన ఎలా చేశాడో.
మధ్యం విష్ణుపదం కుచౌ శివపదం వక్త్రం విధాతు: పదం
ధమ్మిల్ల: సుమన:పదం ప్రవిలసత్కాంచీ నితంబస్థలీ
వాణీ సేన్మధురా2ధరో2రుణధర శ్శీరంగభూమి ర్వపు:
తన్వ్యా: కిం కథయామి భాగ్యసులబైర్మాన్యా సదా నిర్జరై:
ఈకాంతకు నడుము (విష్ణుపదం)ఆకాశం అనగా సన్నటి నడుము కలది.
కుచములు (శివపదం) కైలాసం అనగా ఈమె కుచములు పర్వతాలు.
మొగం (విధాతుపదం) బ్రహ్మనివాసం అంటే ముఖం కమలమే.
కొప్పు (సుమనపదం) దేవతలుండే స్వర్గం అనగా పువ్వులు తురిమే ప్రదేశం.
కటిప్రదేశం (కాంచీపురం) కాంచీపట్టణం అనగా ఒడ్యాణం ధరించి ఉన్నది.
పలుకులనేవి మధురానగరం అనగా మిక్కిలి మధురంగా మాట్లాడునది.
మోవి అరుణాచలం అనగా ఆమె పెదవి చాలా ఎర్రగా ఉన్నదని.
శరీరం శ్రీరంగపట్టణం అనగా చాలా గొప్పవైన శరీరభాగాలు కలదని.
ఇన్ని రకాలుగా నవయౌవన సంపన్నులు అపరిమిత భాగ్యవైభవపరిపూర్ణులు
అయిన రసికులు ఎల్లపుడు పొగడదగినదని భావము.
No comments:
Post a Comment